На вуснах пылам, што ачах, Асеў аблудны ліпкі страх Загнаўшы ў шал, уцершы соль, Сьвет да сябе зьмяніў пароль. І ўсе замкі, і ўсе ключы Іржою плакалі ўначы. і я празь лёс на бераг бег, ў агні нябёс шукаў цябе.
Усе крыўды змые дождж. Позірк твой, нібыта нож, Ты стаіш, а, як душа, гіне лёду чарада.
Жорсткі сьвет, як ты і я, І не па правілах гульня. Гульня бяз пэўнага пачатку. Гульня бяз пэўнага канца. І каб імгненьне мела сэнс, адну між зор бязьмежжа неба, Я так хацеў знайсьці цябе… Ды нас аскепкі аніяк ня склеіць!
Перамогі змые дождж. Тут заўжды ўсё будзе так. Бераг зьнік. Агонь патух. Для цябе і для мяне! Для мяне…